Toegelaten worden in hun belevingswereld was elke keer weer een kadootje
26 juli 2018
Vóór mijn vakantie gespeeld bij Kentalis in Sint-Michielsgestel. In een klas met leerlingen met een zintuiglijke- en verstandelijke beperking. Ik heb serieus echt genoten van elk individueel contactmoment. Toegelaten worden in hun belevingswereld was elke keer weer een kadootje. Wat een prachtige persoontjes allemaal met ieder hun eigen karakter, wensen, grenzen en mogelijkheden. En ik mocht even hun 'maatje' zijn. Zelfs bij een meisje, waarvan ik achteraf hoor dat het normaliter veel tijd kost om haar vertrouwen te winnen.
Het uiterlijk van KNOT had, zoals een echt feestje betaamt, duidelijk een VÓÓR en een NÁ. In dit geval zaten de KNOTTEN achteraf niet meer óp haar hoofd, maar bungelde ergens halverwege haar oren.
Lees het verslag van de ontmoetingsmomenten en ook de mooie reacties van de leerkrachten bij de referenties.
Verslag van een aantal mooie momenten (alleen de naam Luuk is echt, rest zijn fictieve namen gebruikt):
Luuk zit op de grond. Luuk is blind en maakt geluidjes met zijn lippen. KNOT reageert met dezelfde geluidjes en schuift op haar billen naderbij. Luuk lijkt het nog een beetje vreemd te vinden en duwt KNOT weg als ze dichtbij is. KNOT schuift weer naar achteren en probeert iets anders. Ze gaat voor hem liggen, legt haar speeldoosje op haar koffertje en begint erop te spelen en zingt zijn naam. Luuk komt nu vrijwel meteen met zijn gezicht naar voren en legt zijn oren bij het geluid. Heel geconcentreerd luistert hij naar de muziek en het zingen van zijn naam.
Luuk weet heel duidelijk wat hij wel en niet wil en houdt daarmee zelf de controle over wat hem wel/niet gelukkig maakt. Als we er maar naar blijven luisteren, kijken en onderzoeken is Luuk volgens mij een heel gelukkig mens. Wat wil je nog meer.
KNOT schuift naderbij Laura. Een heel verlegen meisje dat haar handen voor de ogen houdt en de nabijheid van een leerkracht nodig lijkt te hebben om zich veilig te voelen. Ze durft KNOT echt niet aan te kijken. KNOT word er ook verlegen van. Zo verlegen dat KNOT haar oranje koffertje omhoog houdt zodat ze elkaar niet kunnen zien. Ze hoort Laura zachtjes 'scheetgeluidjes ' maken met haar mond. KNOT maakt ook, vanachter haar koffertje, zachte 'scheetgeluidjes'. KNOT kijkt een keer voorzichtig over haar koffer, maar als Laura kijkt duikt KNOT snel weer achter haar koffer. KNOT herhaald dit een paar keer. Laura moet erom giechelen en de verlegenheid van KNOT lijkt Laura meer zelfvertrouwen te geven. Er ontstaat een actie-reactie 'scheet'-gesprekje en Laura durft hardere 'scheetgeluidjes' te maken. Dit mondt uit in een spel van wie het hardst 'scheetgeluidjes' kan maken en nu durft KNOT ook achter haar koffer vandaan te komen en Laura reikt haar handen uit naar KNOT. Ze durft vervolgens zelfs KNOTS clownsneus eraf te trekken. Whoehoe, wat een overwinning!!!!
Later hoorde ik van de begeleiding dat dit contact erg bijzonder was. Normaliter kost het veel tijd om Laura's vertrouwen te winnen. Wat een eer om even een maatje te mogen zijn van een meisje dat zich moeilijk openstelt voor anderen.
Julian loopt op en neer in de ruimte. KNOT observeert hem. Julian is snel en vluchtig in zijn gedrag. Hij pakt een flos met touwtjes die aan een hekje hangen. Hij friemelt wat met de touwtjes en stopt 1 touwtje in zijn mond. Dan laat hij deze weer vallen en loopt weer naar de andere kant van de ruimte. KNOT is nieuwsgierig naar de touwtjes en, als Julian nog aan de andere kant van de ruimte is, friemelt KNOT zelf ook wat aan de touwtjes. Julian ontdekt dit, loopt naar KNOT en pakt de touwtjes uit de handen van KNOT. KNOT is teleurgesteld. Ze wil graag ook een touwtje proeven. KNOT opent haar mond en kijkt Julian met vragende ogen aan. Julian twijfelt even, maar uiteindelijk krijgt ze toch 1 touwtje. KNOT stopt het touwtje in haar mond en maakt smak-geluidjes. Samen knabbelen ze wat op het touwtje en weg is Julian weer naar de andere kant van de ruimte. Later ontdekt Julian de ballonnen aan het vestje van KNOT. KNOT heeft 2 ballonnen en geeft er 1 aan Julian en 1 voor zichzelf. KNOT begint erop te blazen. Dit leek nog niet zo interessant voor Julian. Ook niet als KNOT de ballon ineens loslaat en de ballon alle kanten op vliegt. Pas als KNOT de opening van de ballon uiteen trekt en er een piepend geluid uitkomt moet Julian er hard om lachen. Opgewonden en lachend loopt hij weer op- en neer.
Hoe vluchtig ook. Elke kleine toenadering is van groot kado.
KNOT draaide zich om en daar is kleine Bas. Bas is geïnteresseerd in de “ring met ogen” van KNOT. Hij pakt deze vast en stopt deze in zijn mond. Samen maken ze ‘smakgeluiden” hoe lekker dat die ring wel niet is. KNOT beweegt de ring soms, maar Bas is alleen geïnteresseerd in het in zijn mond stoppen van de ring. Ineens omhelst hij KNOT en gaat ontspannen in haar armen liggen. Zachtjes maakt hij “mmm”-geluidjes en KNOT doet mee en houdt hem liefdevol vast. KNOT gaat wat onderuitgezakt zitten en BAS ontdekt ineens de ballonnen. Samen spelen ze wat met de ballonnen, maar langzaam vallen de ogen van Bas dicht en hij valt, op de buik van KNOT, in slaap. KNOT gaat er ook maar lekker bij liggen en krijgt zelfs een kussentje aangeboden van de leerkrachten.
Ik was ontroert door deze overgave!
Dan hebben we nog Lars. De leraren fluisteren KNOT in de oren dat Lars blind en doof is. Lars ligt lekker ontspannen op het grasveld. KNOT raakt voorzichtig zijn onderbeen aan. Lars lijkt dit prima te vinden en KNOT gaat naast hem en tegen hem aan liggen. Lars lijkt absoluut niet bang, maar juist nieuwsgierig. Hij betast het gezicht en haren van KNOT, maar al snel lijkt hij met zijn vingers de plek te voelen waar hij wil zijn en dat is in de mond van KNOT. Met een aandachtige gezichtsuitdrukking onderzoekt hij alle kanten van de mond van KNOT.
Soms moet je je eigen grenzen verleggen om de ander de kans te geven jou te leren kennen. KNOT kan dat.
En daar hebben we Milan. Milan lijkt een echte stoere bink en vind het meteen leuk dat KNOT bij hem op de bank komt zitten. Milan tikt met zijn voeten op de grond en KNOT doet dat ook. Samen maken ze een ritmisch geluid. Ineens staat Milan op en pakt een “knuffeltje aan een touwtje” uit een mandje. KNOT houdt deze mee vast en Milan en KNOT schuiven naar elkaar toe totdat ze tegen elkaar aan zitten. Milan beweegt het knuffeltje op- en neer. Als KNOT hierin meegaat heeft Milan plezier en lacht erom. Als KNOT het knuffeltje vervolgens heen en weer beweegt is dat niet goed. Milan duwt de hand van KNOT weer op- en neer en als KNOT dit volgt begint Milan weer te lachen. Samen bewegen ze het knuffeltje steeds harder op- en neer. Als KNOT afscheid moet nemen gooit Milan het knuffeltje weg.
Het uiterlijk van KNOT had een duidelijk VÓÓR en NÁ het spelen. De KNOTTEN zaten niet meer op het hoofd, maar bungelde ergens halverwege haar oren.