Met iets kleins hun wereld in kruipen
07 mei 2023
5 jaar geleden mocht ik de 40ste verjaardag van Harm tot een belevenis maken. En nu, 5 jaar later, kreeg ik weer de eer om op onderzoek uit te gaan welk feestje Harm en zijn medebewoners dit jaar voor ogen hadden. Altijd een verrassing. Voor hen, maar ook voor mij. En tja....en wat gebeurt er dan allemaal? Lees dan verder.
Mijn binnenkomstmelodietje trekt de aandacht. van veel bewoners. Wat komt daar binnen? Ook Harm kijkt verbaasd en onderzoekend. Mijn koffer....mijn kleding...mijn gezicht. Hij checkt effe of mams het ook heeft gezien.
Ik kom dichterbij en de verbazing is groot, maar ook de nieuwsgierigheid.
Mijn koffer lijkt vooral de aandacht te trekken. Ik open het...pak een kleurrijke plumeau, maar Harm is daar niet zo van onder de indruk. Hij kijkt naar de inhoud....en draait zijn hoofd weer met een diepe zucht richting mams. En gelijk heeft hij, want man, man, man wat een rotzooi in die koffer. Maar dan ineens die warme, galmende klank. Die trekt de aandacht. Verbaasd kijkt hij terug. Hoge en lage galmende klanken. Er verschijnt een paarse bol op zijn rolstoelleuning. Even lijkt hij zich af te vragen wat hij ervan vind. Zijn blik gaat van de handpan, naar mij, naar mams. Phoeh....effe weer die diepe zucht. Maar die ene lage toon, die is interessant en dan is hij zover om te genieten van een piepklein privé-concertje. Gewoon 1 toon en een melodietje. Zacht en dichtbij. Niet meer wegdraaiend, maar geconcentreerd kijkend en luisterend.
Om vervolgens in slaap te vallen.
De jarige job slaapt, maar de anderen zijn nog wakker.
Een ballon maakt dezelfde snurkgeluiden, maar vliegt snurkend weg. Een grinnik volgt.
Een privé-concert met de ukelele helemaal gericht op die ene bewoonster. Alleen voor haar. "Sjjhht", dat niemand anders het hoort. Alleen zij, met als resultaat dat ze met een liefdevolle blik en glimlach haar hoofd richting mij buigt. Hoofd tegen hoofd, genietend van "haar liedje".
Maar ook onwennigheid kom ik tegen.....wat moet je met zo'n rare snuiter met een rode neus naast je zittend. Ze had me overal gevolgd, maar nu ik naast haar zit kijkt ze maar naar buiten of langs mij heen. In haar blikveld verschijnt een handpop. Ze kijkt, maar geeft geen reactie. Wel volgt ze met haar ogen als ik weer afstand neem en de handpop bij haar achterlaat. Het is weer veilig.
En nog een bewoonster die niets moet hebben van mijn nabijheid en inhoud koffer. Wel is ze geïnteresseerd in de foto's die gemaakt worden en verwijst mij naar haar buurvrouw waar ik innig omhelzend een dansje mee maak, te midden van publiek. Onderwijl we in gesprek bleven in haar taal, moest ze af en toe ook even de omhelzing herpositioneren.
En als ik wil gaan afronden hoor en zie ik nog een bewoonster binnen komen Ze ploft in een stoel, maakt luidde geluiden en er zit onrust in haar lijf. Ze signaleert mij. Ik neem haar geluiden over en er ontstaat een soort melodie en samenzang. Ze word rustiger in haar lijf en haar geluiden gaan synchroon lopen met die van mij. Af en toe gooit ze er een ander geluidje in, waardoor het liedje verandert. Aandachtig luistert ze naar haar eigen melodietje en klanken.
En met dat melodietje neem ik afscheid van iedereen. Het was een mooi feestje!